Każda sesja fotograficzna z człowiekiem jest osobnym rozdziałem życia fotografa. Na odludziu lub w zamkniętym pomieszczeniu spotykają sie dwie żywe istoty ludzkie. Celem z pozoru są zdjęcia. I z pozoru są wykonywane. Najważniejsze jest jednak to, że te dwie istoty sa blisko siebie. Wchodzą w granice swojej intymności. Pojawia się wymiana myśli. Tworzy się indywidualna atmosfera. W głowie nagle zaczynają tworzyć sie nowe myśli. Puszczane są wodze fantazji. Czasami pojawiają się bariery. Zderzenie dwóch umysłów. Czym głębsza relacja, chodź krótka tym wiekszy przekaz wychodzi na fotografiach. Fotografiach, które pozostną na długo. Są zatrzymaniem tej relacji. I zawsze przywołują tą chwilę, ta osobę i te myśli.
Więc dlaczego potęga? Bo wzbogacamy się o doświadczenia. Bo to nas kształtuje. Bo wracamy do tej chwili po latach. I co najważniejsze. Zawsze będzie fotografia. Fotografia tej chwili. To fenomenalne. Ja traktuję to jak zapis tego o co sie wzbogaciłem. Gdybym kiedyś pisał biografię to oparłbym ją na przywołanych myślach z moich sesji, które wykonuję od 1984 roku. Bo z tego w dużej mierze się wywodzę. Genezę mojego powstania widzę właśnie w tym. Tym bardziej, że na moich zdjęciach zawsze interesował mnie bardziej człowiek jak natura czy inne tematy.
Fotografujcie sie nawzajem. Czerpcie z tego mądrość i wracajcie do tych chwil. Bo to jesteśmy my, ludzie. Złożeni z doświadczenia.
Potęga fotografii.
